Aposchtelgschicht 2 vo 28

Apostelgschicht 2 vo 28

2:1 Am Tag vom Pfingstfescht itze si aui am gliche Ort zäme gsy.

2 Plötzlech isch es Grüsch vom Himmel cho wie ds Ruusche vo ere chräftige Briise und het ds ganze Huus erfüllt, wo si ghöcklet hei.

3 Zunge we us Füür erschine ne und verteilt sich. Uf jedem vo dene het sich e nieder gloh.

4 Si si alli mit heiligem Geischt erfüllt worde u fange a, i verschiedene Sprache z rede, so wi dr Geischt si derzue befähiget het.

5 Zu dere Ziit hei sech z Jerusalem tüüfgläubigi Jude us aune Vöuker ungerem Himmu ufghaute.

6 Wo jetzt das Grüsch entstande isch, het sech e Mönschemöngi versammlet u d Lüüt si fassigslos gsi, wöu jede si i sire eigete Sprach ghört het.

7 Ja, si si völlig verwunderet gsi und hei gseit "Gseht doch! Sind das nid alles Galilạ̈er wo da redet?

8 Wie chunnts de das jede vo üs sini Muetersprach ghört?

9 ạrther, Meder und Elamịter, d Bewohner vo Mesopotạmien, Judạ̈a u Kappadọzien, Pọntus u dr Provinz Asie,

10 ỵgie u Pamphỵlien, Ägypte u de Gegend Lịbyens bi Kyrẹne bsuecher us room, sowohl Jude aus o proselyte,

11 Kreter und Ạraber – mir ghöre si i üsne Sprache über die grosse Tate Gottes rede."

12 Ja, si si aui erstuunt gsi u verwirrt gsi u hei zuenang gseit: "Was het das z bedüte?"

13 Anderi jedoch schpottet über sie und sage: "Die hei zvill süesse Wi trunke."

14 Petrus aba isch mit d Elf ufgschtande un het gsait mit luter Schtimm zue nene: "Männa vu Judạ̈a un alli ihri Iwohner vu Jerusalem, es git öppis, wo ihr müesst wüsse. Höret mer guet zue.

15 Die Lüt sy nid öppe betrunke, wi Der vermuetet. Es isch ja ersch di 3. Stund vom Tag.

16 Hie erfüut sech viu meh ds, wo dür d Prophete Jọel akündigt worde isch:

17 '"I de letschte Täg", so seit Gott, "werde ich öppis vo mim Geischt uf Mensche aller Art usgiesse. Euri Söhn und eui Töchter werde prophezeie. Euri junge Männer wärde Visione gseh. Eui alte Manne werde Träum ha.

18 U sogar uf mini Sklave u Sklavinne wirde i dene Täg öppis vo mim Geist usgiesse u sie werde Prophezeie.

19 U i wirde für Wunder obe im Himmu u für Zeiche unne uf der Ärde sorge – Bluet u Füür u Rouchwouke.

20 D Sunne wird sech in Dunkelheit verwandle u der Mond in Bluet bevor der gross u glanzvoll Tag Jehovas chunnt.

21 U jede wo dä Name Jehovas alütet wird grettet wärde.

22 Manne vo Israel ghört die Wort: Jesus, dr Nazarẹner, isch e Maa gsi, de Gott euch öffentlich zeigt het durch mächtigi Tate, Wunder u Zeiche wo Gott durch ihn i eurer Mitti het gscheh, wie ihr sälber wüssed.

23 Dä Maa, wo nach em entschiedene Wille und em Vorherwisse Gottes usgliferet worde isch, heit Der durch d Hand vo Gsetzlose a e Pfahl la schlah, u ihr heit ne umbrocht.

24 Aber Gott het ne uferweckt. Är het ne us dr Gwaut vom Tod befreit, denn es isch unmöglich gsi, dass ne dr Tod gfäut het.

25 David seit nämlich über ihn: 'I phaute d Jehova ständig vor Ouge, denn er isch a minere rächte Site, damit mi nüt erschütteret.

26 Deswege isch mis Herz fröhlich worde u mini Zunge jublet worde. U i wirde z Hoffnig läbe.

27 We du wirsch mi nid im Grab lah, no wirsch dä wo loyal zu dir steit, d Verwesig la gseh.

28 Du hesch mi d Wäg vom Läbe lo erkenne; du wirsch mi i dire Gägewart mit grosser Fröid erfülle.'

29 Manne, Brüedere, i darf offe über das Familie-oberhaupt David mit euch rede. Är isch gstorbe, isch begrabe worde u sis Grab isch bis zum hütige Tag bi üs.

30 Wül er ä Prophet isch gsy u het gwüsst, dass Gott ihm mit em ne Eid zuegsicheret het, eine vo sire Nachkomme uf si Thron z setze,

31 het är d Uferschtehig vom Chrischtus voruus gseh u het drüber gseit, dass är weder im Grab verlah isch no sy Körper d Verwesig het gseh.

32 Dä Jesus het Gott uferweckt u drvo simer aui Züg.

33 Da er etze a di rächti Site Gottes erhöht worde isch u der versprochene heilig Geischt vom Vater empfange het, het er das usegosse, was Der gset u ghört.

34 Denn David isch nid i Himmel ufgfahre, sondern är seit sälber: 'Jehova het zu mim Herrn gseit: "Setz di a mini rächti Siite,

35 bisi dini Find aus Schemel für dini Füess hange.

36 Drum söu ds ganze Huus Israel mit Gwüssheit erkenne, dass Gott ne sowohl zum Herrn als o zum Christus gmacht het, dä Jesus, woner am Pfahl anegrichtet hei.“

37 Wo si das jitz hei ghört, isch es ne wie es Stich dürs Härz, u si hei zu Petrus u de übrige Aposchtel gseit: "Männer, Brüedere, was söue mer mache?"

38 Petrus git ne zantwort: Bereut, un jede vu äich soll sich im Name Jesus Chrischtus daufe lo, dass äiri Sinde vuge wäre, un ihr den als Gschänk d heilige Geischt gregä.

39 Denn ds Verspräche gilt Nech u euchne Ching u aune, wo wyt wäg si, aune, d Jehova, üses Gott, zu sech rüeft."

40 Är het das no mit vilne andere Wort gründlech bezügt u het si geng wider ermahnt, idem er gseit het: "Lönd Nech us dere verkehrte Generation rette."

41 Da hei sech die wo sini Wort gärn aagnoh hei toufe, u a däm Tag si öppe 3000 Lüt derzue cho.

42 Sie widmet sich witer dr Lehr vu dr Aposchtel, hän Gmeinschaft mitänanda un assem un bäte gmeinsam.

43 Ja alli si vo Ehrfurcht ergriffe worde und dür d Aposchtel si vo jetzt a viu Wunder u Zeiche gsy.

44 Alli wo gläubig worde si, si zäme gsi u hei aues gmeinsam gha.

45 Si hei ihri Bsitztümer verchouft u ihres Eigetum verteile u dr Erlös unger aune so wi jede s nötig het gha.

46 Tag für Tag sinds immer wider vereint im Tempel awesend gsi. Sie nähmä in verschiedene Hiisa ihri Mahlziite i un teilte mit grosser Fräid un mit ufrichtigem Herz ihr Ässä.

47 Sie priese Gott un hän Anerkennig gfunde bim ganze Volk. Glichzitig het Jehova täglich witeri dozcho, wo grettet werde sötte.