2.Könige 9 vo 25

2.Chönigi 9 vo 25

9:1 De Prophet Elịsa het den eine vo de Sohn vo de Prophete grüert und het zue ihm gseit: "Steck dis Gwand a de Hüfti fescht, nimm d Ölfläsche da und gang schnell uf Rạmoth-Gịlead.

2 Wennd det bisch, suech Jẹhu, de Sohn vo Jọsaaphat, em Sohn Nịmschis. Gang ine, hol en usem chreis vo de andere Heerführer weg innerste ruum.

3 Giess s Öl us de Fläsche uf sim Chopf und säg zu ihm: 'Das sagt Jehova: "Ich salt dich zum König vo Israel. Denn mach d Türe uf und lauf sofort weg."

4 Da het sich de Diener vom Prophet uf de Weg nach Rạmoth-Gịlead gmacht.

5 Wo er deet aacho isch, händ d Heerfüerer zämme ghöcklet. Er hät gseit: "Heerführer, ich ha en Nachricht für dich." "Für wer vo eus?", hät de Jẹhu gfröget. "Für dich, Heerführer."

6 Da isch Jẹhu ufgstande und isch is Huus gange. De Diener hät ihm s Öl uf de Chopf gosse und erchlärt: "Das sagt Jehova, de Gott Israels: 'Ich salbe dich zum Kenig über Jehovas Volk, über Israel.

7 Du söllsch das Huus vo dim Herr Ạhab uslösche. Ich wirde mich an Ịsebel fürs Bluet vo mine Diener, de Prophete, und s Bluet vo allne Diener Jehovas wo sie het la umbringe räche.

8 S ganze Huus Ạhabs söll umcho. Ich wird all männliche Nachkomme Ạhabs uslösche, au de Hilflose und Schwache in Israel.

9 Ich wird mit em Huus Ạhabs s gliiche tue wie mit em Huus Jerọbeams,g vom Sohn Nẹbats, und em Huus Bạschas, vom Sohn Ahịjas.

10 Und Ịsebel werded d Hünd ufem Feld vo Jẹsreël frässe, keiner wird sie begrabe.'" Nochane het de Diener d Türe öffnet und isch weg gloffe.

11 Als Jẹhu zu de andere Heerfüererer vom Chönig zrugg cho isch, händ sie en gfröget: "Isch alles in Ordnig? Was het dä verruckt vo dir wellä?" Er het ene gantwortet: "Ihr kennet doch die Sorte Mensch und seine Art zu reden."

12 Sie entgägnet jedoch: "Das isch nöd d'wohrheit! Säg eus bitte was los isch!" Denn het er ihne verzellt was de Maa gseit het und das er er erklärt het: "Das sagt Jehova: 'Ich salt dich zum König vo Israel.'''

13 Da het jede schnell sis Gwand gno und es vor ihm uf de blanke Stufe usbroche. Sie hend s Horn bliebe und hend gmüetet: "Jẹhu isch König worde!"

14 Dänn verschworde sich Jẹhu, de Sohn vom Jọsaaphat, em Sohn Nịmschis, gege Jọram.

Jọram het zäme mit de Israelite gha wege König Hạsaël vo Syrie in Rạmoth-Gịlead Wach ghalte.

15 Später het de König Jọram nach Jẹsreël zruck gwehrt. Er het sich vo de Verletzige welle erhole, wo ihm d Syrer zuegfüegt gha hend, won er gege de König Hạsaël vo Syrie kämpft het. Jẹhu het jetzt gseit: "Wenner uf minere Siite sind, lönd niemert us de Stadt entcho und in Jẹsreël Bricht erstatte."

16 Dänn isch Jẹhu uf sin Chriegswäge gstiege und isch uf Jẹsreël gfahre, wo de verwundeti Jọram gläge isch. König Ahạsja vo Juda isch grad da gsi zum Jọram z bsueche.

17 Als de Wächter ufem Turm in Jẹsreël Jẹhus Männer hei cho, het er sofort gruefe: "Ich gseh en grosse Trupp Soldate!" Jọram befahl: "Schick ihne en Riter entgege! Er söll sie fröge, ob sie in Friede chömed."

18 De Riter ritt zu ihne und het gseit: "Der König laht frage, ob ihr in Friede chömed." "Was weisch du scho vo Friede?", het de Jẹhu erwideret. "Riit hinter mir her!"

De Wächter hät brichtet: "Der Bote hät die Männer erreicht, aber er chunt nöd zrugg."

19 Da isch en zweite Riiter losgschickt worde. Wo er aacho isch, het er gseit: "Der König laht frage, ob ihr in Friede chömed." "Was weisch du scho vo Friede?", het de Jẹhu erwideret. "Riit hinter mir her!"

20 De Wächter hät wieder brichtet: "Er hat die Männer erreicht, aber er kommt nicht zurück. Und ihre Afüererer fahrt wie en Wahnsinniger – wie Jẹhu, der Änkla von Nịmschi."

21 Druf bewegt Jọram: "Spann an!", und sis Kriegswage isch aagspannt worde. König Jọram vo Israel und König Ahạsjas vo Juda hend jeda i sim Kriegswaga Jẹhu entgäga gfloga. Sie hend mit ihm uf em Feld Nạbothst us Jẹsreël zäme troffe.

22 Als Jọram Jẹhu gseh, het er gfrögt: "Chunsch in Frieden, Jẹhu?" Er entgägnet: "Wie kann es Frieden geben, solang es die Prostitution und die viele Zaubereien vonere Mutter Ịsebel gibt?"

23 Sofort het de Jọram mit sim Wage umdreiht und het welle fliehe. Er het Ahạsja zu: "Me het üs hereingeleit, Ahạsja!"

24 Jẹhu griff nach sim Böög und het de Jọram en Pfiili zwüschet de Schultere gschosse. De Pfiil hät sis Härz und de Jọram zämme broche.

25 Jẹhu het jetzt zu Bịdkar gseit, sim Adjutante: "Nimm ihn und wirf ihn ufs Feld vom Nạboth us Jẹsreël. Erinnerisch dich no? Du und ich, mir sind zemme hinder sim Vater Ạ han hergfahre, wo Jehova akündige loh het:

26  ""So wohr ich das Bluet von Nạboth und seine Söhn gestern sehen", erklärt der Jehova. "Ich werde mit dir auf diesem Feld abrechnen", erklärt Jehova." Also nimm ihn jetzt und wirf ihn ufs Feld, so wie Jehova s gseit het."

27 Als König Ahạsjab von Juda gmerkt, was vor sich gangä isch, floh er uf em Weg in Richtig Gartehuus. (Später hät de Jẹhu ihn verfolgt und befahl: "Tötet au ihn!" Do hends ihn i sim Wage verwundet, won er uf Gur bi Jịbleam het welle ufegfahre. Ahạsja floh jedoch witer bis Megịddo und isch dert gstorbe.

28 Sini Diener händ en in ä Wage nach Jerusalem bracht und händ en i sim Grab bi siine Vorfahre i de Stadt David begrruubet.

29 Ahạsjae isch im 11. Jahr vom Jọram gsi, em Sohn Ạhabs, König vo Juda worde.

30 Jẹhu isch den uf Jẹsreël cho und Ịsebel het devo ghört. Da het sie sich d'Auge mit schwarzer Farb gschminkt, het ihres Haar zrächt gmacht und usem Fenster gseh.

31 Als Jẹhu durs Tor cho isch, het sie ihm zuegrüert: "Isch es mit Sịmri, wo sin Herr umbrocht het, guet usgange?"

32 Jẹhu sieh zum Fänster ufe und reief: "Wer isch uf minere Siite? Wer?" Sofort händ zwei oder drü Hofbeamte zu ihm abgluegt.

33 "Werft sie ab!", befahl er. Da sind sie Ịsebel abe gworfe. Ihres Bluet het gäge d Muur und d Ross gsproche, und er het si vo de Ross lo zträmple.

34 Nochane isch Jẹhu ine und ass und trank gange. Denn het er gseit: "Kümmered eu doch bitte um die verfluechti Frau und begrabed sie. Immerhin isch sie e Königstochter."

35 Doch wo si hei wöue begrabe, hei si nume no ihre Schädel und ihri Händ und Füess gfunge.

36 Wo sie zrugg cho sind und s em brichtet händ, hät er gseit: "Damit erfülled sich die Wort Jehovas, won er dur sin Diener Elịa us Tischbẹ übermittelt hät: 'Hunde werden das Fleisch Ịsebels uf em Feld vom Jẹsreël fressen.m

37 Und die Leichi Ịsebels wird ufem Feld vo Jẹsreël zu Dünger werde, damit niemert chan säge: "Das isch Ịsebel.