2.Könige 8 vo 25

2.Chönigi 8 vo 25

8:1 Elịsa het zu de Frau gseit, wo si Sohn er wieder lebendig gmacht het: "Mach dich auf, zieh mit deiner Huusgmeinschaft weg in irgendemene fremden Land. Jehova hat eine Hungersnot ankündigt, die sieben Jahre duure wird."

2 D'Frau het gmacht, was de Maa vom wahre Gott gseit het. Sie het sich mit ihrem Huusmeinschaft uf de Wäg gmacht und het siebe Johre im Land vo de Philịster glebt.

3 Nach siebä Jahr isch d'Frau usem Land vo de Philịster zrug cho. Sie isch zum König gange zum sich weg ihrem Huus und ihres Feld a ihn z'wende.

4 De König unterhaltet sich grad mit Gehạsi, em Mannes vom wahre Gott. "Erzähl mer doch bitte vo all dene grosse Tate Elịsas", het er gseit.

5 Als Ghạsi em König verzellt het, wie Elịsa de Tote wieder lebendig gmacht het, isch die Frau zum König cho, zum sich weg ihrem Huus und ihres Feld a ihn z'wende. Sofort hät gseit Ghạsi: "Mein Herr und König, das ist die Frau, und das ist ihr Sohn, den Elịsa wieder zum Leben bracht hat."

6 Da hät sich de König d Gschicht vo de Frau sälber verzelle loh. Dänn hät er en Hofbeamte gschickt und hät em gfoolgt: "Gib ihre Bsitz zrugg, und er hät ere d Ernte für die Ziit erscht, wo si nöd im Land gsi isch.

7 Elịsa isch nach Damạskus cho, wo Ben-Hạdad, de König vo Syrie, chrank gsi isch. Em König isch brichtet worde: "Der Mann des wahre Gottes ist hier."

8 Druf het de König zum Hạsaël gseit: "Nimm es Geschänk und gang zum Maa vom wahre Gott. Frog Jehova dur ihn ob ich wieder gsund wird."

9 Do het sich Hạsaël uf de Wäg zu ihm gmacht und het die verschiedene guete Sache us Damạskus als Gschänk mit – 40 Kamelladige gno. Wo er aacho isch, isch er vor Elịsa gsi und het gsait: "Dein Sohn, Ben-Hạdad, der König vo Syrie, het mich zu dir gschickt. Er möcht wüsse, ob er wieder gsund wird."

10 Elịsa gantwortet: "Go, sag zu ihm, dass er ganz bestimmt wieder gsund wird. Jehova het mer aber zeigt, dass er ganz bestimmt sterbe wird."

11 Er starrt Hạsaël a, bis es ihm peinlich worde isch. Denn het de Maa vom wahre Gottes in Träne usbrocht.

12 "Warum weinst du, mein Herr?", wollte Hạsaël wissen. Elịsa erwideret: "Will ich weiss was du de Israelite atue wirsch. Du wirsch ihri befestigte Städt in Brand stecke und ihri beschte Manne mit em Schwert umbringe, du wirsch ihri Kinder zerschmettere und ihri schwangere Fraue ufschlitze."

13 "Mein Herr, ich bin doch nur ein Hund" gwehrt Hạsaël ab. "Wie könnte ich so etwas tun?" Erịsa entgägnet jedoch: "Jehova hat mir gezeigt, dass du König von Syrie wirsch."

14 Da isch Hạsaël vo Elịsaël wäggange und isch zu sim Herr zrugg choo. "Was het Elịsa zu dir gseit?", het sich dä erkundet. "Er het zu mir gseit das du ganz bestimmt wieder gsund wirsch" gantwortet het er gantwortet.

15 Doch am nächste Tag het Hạsaël en Decki gnoh, het sie is Wasser taucht und het sie em König ufs Gsicht ghebt bis er gstorbe isch. Denn isch Hạsaël König worde.

16 Im 5 . Johr vu Jọram , em Sohn König Ạhabs vu Israel , – Jọsaaphat isch dozmol König vu Juda gsi - isch Jọram cho , de Sohn König Jọsaaphats vu Juda uf de Thron .

17 Er isch 32 Johr alt gsi, als er Kenig worde isch, und het acht Johr lang in Jerusalem gregt.

18 Wie s Huus Ạhabs isch er uf em Weg vo Israel gange, denn Ạhabs Tochter isch sini Frau worde. Er het immer wieder gmacht, was in Jehovas Auge schlecht gsi isch.

19 Jehova het Juda jedoch welle wege sim Diener David nöd vernichte. Er het ihm nämlich versproche gha, dass er ihm und sin Söhn immer e Lüücht gä würd.

20 In sinere Regierigsziit hät sich Ẹdom gege Juda uf glehnt und sälber en König iigstellt.

21 Deswege isch Jọram mit allne sine Kriegswage nach Zaịr übere zoge. Er het sich nachts uf gmacht und het die Edomịter bsiegt, wo ihn und d Chriegswagekommandante umzinglet hend. Die Truppe flöhnd zu ihrne Zelte.

22 Denoch leistet Ẹdom bis zum hütige Tag gege Juda Widerstand. Au Lịbna het sich damals uufglehnt.

23 Alles wiiteri über d Gschicht Jọrams, alli sini Tate, staht i de Chronik vo de König vo de Juda.

24 Denn isch Jọram gstorbe und mer het en bi sine Vorfahre i de Stadt David begraubt. Nach ihm isch si Sohn Ahạsjae König worde.

25 Im 12. Jahr von Jọram, dem Sohn König Ạhabs vo Israel, kam Ahạsja, de Sohn König Jọrams von Juda, uf de Thron.

26 Ahạsja isch 22 Johr alt gsi, won er König worde isch, und het es Johr in Jerusalem regiert. Sini Muetter het Athạlja gheisse und isch d Enkelin vo Ọmri gsi, em König vo Israel.

27 Ahạsja isch uf em Huus gange Ạhabs, und wie das Huus Ạhabs het er immer wieder gmacht, was in Jehovas Auge schlecht gsi isch, denn er isch dur Hüürat mit em Huus gsi Ạhabs verbunde.

28 Er zoge mit Ạhabs Sohn Jọram nach Rạmoth-Gịlead zum gäge König Hạsaël vo Syrie Krieg z füehre. Jọram isch aber vo de Syrer verwundet worde.

29 Da kehrte König Jọram nach Jẹsreël zruck, zum sich vo de Verletzige z erhole, won ihm d Syrer bi Rạma im Kampf gäge de syrische König Hạsaël zuegfüegt händ. Ahạsja de Sohn Jọrams, de König vo Juda, het de verwundeti gsuecht Jọram, de Sohn Ạhab