Aposchtelgschicht 16 vo 28
- von Rico Loosli 6934 Bioggio
-
Zugriffe: 259
Apostelgschicht 16 vo 28
16:1 So isch er nach Dẹrbe cho und au uf Lỵstra. Det hets en Jünger namens Timọtheus gä. Er isch de Sohn vonere gläubige Jüdin gsi, sin Vater isch jedoch Griech gsi.
2 Timọtheus het bi de Brüedere in Lỵstra und Ikọnion en guete Ruef gha.
3 Paulus het d Wunsch üsseret, dass de Timọtheus nen begleitet het. Er nimmt nen un bschnittet nen wäg d Jude in der Gegend, denn sie hän alli gwüsst, dass si Vater Griech war.
4 Wo sie dur d Schtädt reischted, händ sie de Brüeder überbrocht, die zu beachtende Beschlüss vo de Aposchtel und de Älteschte in Jerusalem.
5 Drufhin sind d Versammlige im Glaube wiiter gstärkt worde und händ Tag für Tag a Zahl zuegno.
6 Au sinds dur Phrỵgie zoge und s Land Galạtien, will de heiligi Geist sie drah hinderet, s Wort Gottes i de Provinz Asie z verchünde.
7 Wo sie den nach Mỵsien abchoo sind, bemüehted sie sich, nach Bithỵnie zglange, doch de Geischt Jesus het's nöd zue glo.
8 Da hends a Mỵsien verbii zoge und sind nach Trọas durab cho.
9 In de Nacht het Paulus e Vision gha. En Maa us Mazedọnie isch da gstande und bitt ihn iidringlich: "Chum übere nach Mazedọnie und hilf uns!"
10 Sobald er d Vision gha het, hemmer nach Mazedọnie versuecht. Mir sind zu dem Schluss cho, dass Gott eus grüeft het zum ihne die gueti Botschaft verchünde.
11 Mir stached also vo Trọas us in See und sind uf direktem Weg nach Samothrạk gfahre und am nächste Tag uf Neạpoli.
12 Vo det us simmer wiiter nach Philịppi – ere Kolonie – wo bedütendschte Stadt i dem Bezirk vom Mazedọnie. Det simmer einigi Täg bliebe.
13 Am Sabbat simmer zum Tor use anen Fluss gange, wommer e Gebetsstätte vermuetet hend. Mir hend öis ane ghocket und hend a de Fraue agfange rede, wo zämegchoo sind.
14 E Frau namens Lỵdia, e Purpurhändlerin us de Stadt Thyatịra wo Gott abätet het, het zue ghört, und jehova het ihr s Herz wiit göffnet, so dass sie dem, wo Paulus gseit het, Ufmerksamkeit gschänkt het.
15 Wo sie und ihri Huusgmeinschaft sich taufe loh händ, bitt sie euis idringlich: "Wenn ich eurer Meinung nach Jehova treu bin, dann kommt und bliebt in meinem Huus." Sie het öis regelrecht dezue drängt.
16 Eines Tages hät euis uf em Weg zu de Gebetsstätte es Dienstmeitli begägnet, wo vomene Geist, eim Wahrsagerdạ̈mon, bsesse gsi isch. Sie het ihre Herr durch Wahrsagerei grosse Gwünn i brocht.
17 Das Meitli isch Paulus gloffe und öis ständig hinedrii und het gredt: "Di Mänsche sind Sklave vum höchschte Gott. Sie verkündet eu de Wäg vu de Rettig!"
18 Das het sie vieli Däg lang doe. Schliesslich isch s Paulus zviel worde. Er dräit sich um und het zum Geischt gsait: "Ich bfehl dir im Name Jesus Christus: Fahr uns!". Sofort het sie de Geischt verletzt.
19 Wo etze ihri Herre gsäh hend, dass ihri Ussicht uf Gwünn dahii isch, händ sie Paulus und Sịlas packt und händ sie uf de Marktplatz zu de Vorsteher gschlappt.
20 Sie händs vor d'Magistrate gfüehrt und händ gseit: "Diese Menschen bringen grossi Unrueh in unsere Stadt. Sie sind Jude
21 und verkündet Brüch wo mir als Römer nöd dörfed ahnäh oder usüebe."
22 Die Mengi erhob sich gschlosse geg sie, und nachdem d'Magistrate ihne d'Chleider abegrisse händ, händs Befehl gä, sie mit Rute z'schlah.
23 Me het ihne viel Schläg versetzt und het sie is Gfängnis lah. Em Gfängnisufseher isch befohle worde, sie guet z bewache.
24 Will er dä Befähl erhalte hät, hät er si is innere Gfängnis gworfe und hät iri Füess in Stock gschlosse.
25 Um Mitternacht aber bätet Paulus und Sịlas und priese Gott mit Lieder. Die Gfangene hend ihne zue ghärt.
26 Plötzlich häts es grosses Erdbebe geh, sodass die Fundament des Gfängniss erschüttert worden sind. Im gliiche Augäblick händ d Tüüre uf gumpet und d Fässle vo allne händ sich glost.
27 Wo de Gfängnisufseher ufwachte und d Gfängnisture offe het gseh, het er sis Schwert zoge und het sich wele umbringe, will er denkt het, d Gfängnis seigid gflohe.
28 Paulus aber reft luut: "Du Dir nüt ah! Mir sind alli da!" 29 De Gfängnisufseher verlangt Liecht und isch inne gloffe. Zitternd isch er vor Paulus und Sịlas nieder gfloge.
30 Er het sie usegfüehrt und gfrögt: "Ihr Herre, was mues ich mache, damit ich grettet werde?"
31 Sie antwortet: "Glaub an de Herr Jesus und du wirsch grettet werde, du und dini Huusgmeinschaft."
32 Denn händ sie ihm verkündet und allne wo i sim Huus gsi sind s Wort Jehovas.
33 Er het sie i dere Nachtstund mit gno und het ihri Wunde reinigt. Nachher sind er und sini ganzi Husgmeinschaft sofort tauft worde.
34 Er het sie in sis Huus gholt und het de Disch für sie decke loh. Bi ihm und sinere ganze Husgmeinschaft het grossi Fröid gherrscht - jetzt wo er zum Glaube an Gott cho isch.
35 Wo s Tag worde isch, händ d'Magistrate d'Amtsdiener mit de Aaordnig gschickt: "Lass die Männer frei."
36 De Gfängnisufseher häts Paulus brichtet. Er hät gseit: "D'Magistrate händ Männer hergschickt, damit ihr beidi freigla werdet. Chömed also jetzt use und gaht i Friede."
37 Paulus aba het zue nene gsait: "Sie hend eus ohni Verurteilig öffentlich uusgspeitscht, obwohl mer Römer sind,a und händ eus is Gfängnis gworfe. Wännd sie eus jetzt heimlich usegheie? Das chunt nöd in Frag! Sie sölled selber her cho und eus usbegleite."
38 D Amtsdiener hend die Antwort de Magistrate mitteilt. Die hends mit de Angst ztue becho wo si ghört hend das d Manne Römer gsi sind.
39 Also sinds cho und hends versuecht z beschwichtige. Denn hends sie usegfunde und böget, us de Stadt wegzgah.
40 Nochdem die beide s Gfängnis verloh händ, sinds aber zum Huus vo Lỵdia gange. Und wo si d Brüeder gseh händ, händ si ne Muet gmacht und sind wäggloh.